رمان خدایان زمینی

این اثر داستانی نمادین و عرفانی است که در قالب گفت‌وگو میان چند الهه روایت می‌شود.
الهه‌ها از آسمان به زمین می‌آیند تا انسان را بشناسند و درباره سرنوشت او تأمل کنند.
رمان به موضوعاتی چون عشق، مرگ، آزادی، گناه و معنای زندگی می‌پردازد.
جبران با نثری شاعرانه، انسان را موجودی پیچیده میان نور و تاریکی تصویر می‌کند.
الهه‌ها هر یک دیدگاهی متفاوت درباره انسان دارند؛ از تحقیر تا ستایش.
داستان به‌نوعی بازتابی از نگاه فلسفی جبران به هستی و جایگاه انسان در آن است.
رمان پر از استعاره‌ها و نمادهایی است که به تأملات عرفانی و اخلاقی دامن می‌زند.
«خدایان زمینی» نقدی بر خودخواهی، جهل و رنج انسان در مسیر شناخت خویشتن است.
جبران در این اثر، انسان را موجودی در جست‌وجوی معنا و رهایی از محدودیت‌ها می‌بیند.
در نهایت، کتاب سفری ذهنی و روحی است برای درک ژرفای وجود و پیوند انسان با امر متعالی.