توضیحات
- نمایش‌نامهٔ «در انتظار گودو» اثر ساموئل بکت، یکی از مهم‌ترین آثار تئاتر پوچی (absurd) در قرن بیستم است. داستان درباره‌ی دو شخصیت اصلی، استراگون و ولادیمیر، است که در فضایی بی‌زمان و بی‌مکان، منتظر آمدن فردی به نام گودو هستند. گودو هرگز نمی‌آید و همین انتظار بی‌پایان، نمادی از جست‌وجوی معنا در جهانی بی‌معناست. گفت‌وگوهای شخصیت‌ها پر از تکرار، سکوت، و طنز تلخ است که پوچی زندگی را بازتاب می‌دهد. بکت با حذف عناصر سنتی داستان‌پردازی، بر بی‌هدفی، سردرگمی و تنهایی انسان مدرن تأکید می‌کند. گودو، که هیچ‌گاه ظاهر نمی‌شود، می‌تواند نماد خدا، امید، نجات یا معنا باشد. نمایش‌نامه با فضای مینیمالیستی و دیالوگ‌های فلسفی، مخاطب را به تأمل درباره‌ی هستی و زمان دعوت می‌کند. «در انتظار گودو» نه‌تنها یک اثر هنری، بلکه بیانیه‌ای درباره‌ی وضعیت انسان در جهان معاصر است. این اثر، با وجود سادگی ظاهری، لایه‌های عمیق فلسفی و روان‌شناختی دارد. در نهایت، بکت نشان می‌دهد که گاهی خودِ انتظار، تنها چیزی است که انسان دارد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.