داستان باغ وحش

این نمایشنامه تک‌پرده‌ای، گفت‌وگویی میان دو مرد غریبه در پارک مرکزی نیویورک را روایت می‌کند.
«پیتر»، مردی آرام و طبقه‌متوسط، روی نیمکتی نشسته و با «جری»، مردی تنها و آشفته، روبه‌رو می‌شود.
جری با لحنی تند و پرتنش، گفت‌وگویی را آغاز می‌کند که به تدریج به آشفتگی روانی و اجتماعی او پی می‌بریم.
او از زندگی‌اش، تنهایی، بی‌هویتی و تجربه‌اش در باغ‌وحش سخن می‌گوید.
نمایشنامه به شکاف‌های اجتماعی، انزوای انسان مدرن و بحران ارتباط انسانی می‌پردازد.
جری با تحریک پیتر، او را به خشونت و واکنش وادار می‌کند تا مرزهای کنترل و هویت را بشکند.
نویسنده با دیالوگ‌های تند و نمادین، فضای روانی و فلسفی اثر را شکل می‌دهد.
«داستان باغ‌وحش» نقدی بر بی‌تفاوتی اجتماعی و فروپاشی ارتباطات انسانی در دنیای مدرن است.
پایان نمایش، با خشونتی ناگهانی، مخاطب را در برابر پرسش‌های اخلاقی و وجودی قرار می‌دهد.
در نهایت، این اثر نمایشی، آینه‌ای از اضطراب، تنهایی و جست‌وجوی معنا در جهان امروز است.