ایران در قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی، شاهد نفوذ تدریجی و مسالمت‌آمیز قدرت‌های خارجی به‌ویژه روسیه و بریتانیا بود. این نفوذ در آغاز با روابط تجاری و سیاسی همراه بود، اما به‌تدریج به مداخله در امور داخلی انجامید. در نهایت، ایران عملاً میان دو قدرت تقسیم شد و به حالتی از تحت‌الحمایگی غیررسمی درآمد، هرچند استقلال اسمی خود را حفظ کرد.