توضیحات
پژوهش در نام شهرهای ایران، شاخه‌ای از مطالعات تاریخی-زبان‌شناختی است که به بررسی ریشه، معنا و تحول نام‌های جغرافیایی می‌پردازد. این نام‌ها گاه نشانه‌هایی از فرهنگ، دین، اقلیم، منابع طبیعی یا وقایع تاریخی هستند.
برای نمونه، نام‌هایی چون اصفهان (به‌معنای “جای گردهمایی ارتش”)، تبریز (با روایت‌هایی مانند “تاب + ریز” یا “تب + ریز” یعنی مکان فرونشستن تب)، و شیراز (با ریشه‌های ایلامی یا فارسی باستان) بازتابی از تمدن کهن این سرزمین‌اند.
شهرهایی چون ارومیه (احتمالاً برگرفته از “اور” به‌معنای شهر و “میا” به‌معنای آب)، یا زاهدان که در گذشته “دزآب” نام داشتند، نشان می‌دهند که تغییرات سیاسی و فرهنگی نیز در تغییر نام‌ها نقش داشته‌اند.
این پژوهش‌ها کمک می‌کنند تا لایه‌های پنهان فرهنگ و تاریخ ایران آشکار شود و ارتباط میان زبان، مردم و سرزمین بهتر درک گردد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.