سلوک

رمان «سلوک» اثر محمود دولت‌آبادی، داستانی درون‌گرایانه و روان‌کاوانه است که زندگی مردی تنها به نام قیس را روایت می‌کند. قیس، پس از آزادی از زندان، در جست‌وجوی معنا، عشق و آرامش، سفری ذهنی و روحی را آغاز می‌کند. روایت، آمیخته با خاطرات، تأملات فلسفی و بازتاب‌های اجتماعی است. دولت‌آبادی با نثری موج‌دار و شاعرانه، فضای ذهنی قیس را به تصویر می‌کشد؛ فضایی که میان واقعیت و خیال در نوسان است. «سلوک» بیش از آن‌که داستانی بیرونی باشد، سفری درونی به اعماق روان انسان است. شخصیت قیس، نمادی از انسان معاصر است که درگیر گذشته، رنج، و آرمان‌های گمشده است. عشق در این رمان، حضوری محوری دارد اما نه به‌عنوان رهایی، بلکه به‌عنوان پرسشی بی‌پاسخ. دولت‌آبادی با بهره‌گیری از زبان غنی و تجربهٔ زیستهٔ خود، اثری خلق کرده که مخاطب را به تأمل و درنگ دعوت می‌کند. «سلوک» ادامهٔ دغدغه‌های انسانی و اجتماعی نویسنده در آثار پیشین اوست. این رمان، تجربه‌ای است از تنهایی، جست‌وجو و سلوک در تاریکی‌های جان.