رونوشت، بدون اصل

«رونوشت، بدون اصل» به نسخه‌ای از یک سند یا نوشته گفته می‌شود که اصل آن در دسترس نیست.
این اصطلاح بیشتر در زمینه‌های حقوقی، اداری، تاریخی یا اسنادی به کار می‌رود.
چنین رونوشت‌هایی ممکن است از روی نسخه‌ای دیگر تهیه شده باشند، اما اعتبارشان وابسته به تأیید منبع است.
در پژوهش‌های تاریخی، گاه تنها رونوشت‌هایی از متون کهن باقی مانده‌اند و اصل آن‌ها مفقود شده است.
در امور حقوقی، رونوشت بدون اصل ممکن است در دادگاه پذیرفته نشود مگر با تأیید رسمی.
این وضعیت می‌تواند چالش‌هایی در اثبات صحت، مالکیت یا اصالت محتوا ایجاد کند.
در بایگانی‌ها، رونوشت‌های بدون اصل گاه به‌عنوان منابع ثانویه طبقه‌بندی می‌شوند.
برخی اسناد مهم تاریخی تنها از طریق رونوشت‌های بدون اصل شناخته شده‌اند.
در ترجمه یا نقل قول، نبود اصل می‌تواند دقت و صحت محتوا را تحت تأثیر قرار دهد.
در نهایت، «رونوشت، بدون اصل» یادآور اهمیت حفظ و اعتبار منابع اولیه در هر زمینه علمی و حقوقی است.