ده داستان کوتاه

کتاب «ده داستان کوتاه» اثر هوشنگ گلشیری، نمونه‌ای برجسته از داستان‌نویسی مدرن فارسی است که در آن نویسنده با بهره‌گیری از تکنیک‌های روایی نوین، به کاوش در روان انسان، روابط اجتماعی، و فضای سیاسی ایران می‌پردازد. این مجموعه، تنوعی از سبک‌ها و صداها را در خود جای داده و هر داستان با زاویه دیدی متفاوت، تجربه‌ای انسانی را بازتاب می‌دهد.

گلشیری در این اثر، از زبان شکسته، روایت‌های غیرخطی، و فضاسازی‌های مینیمال بهره می‌گیرد تا مخاطب را به درون ذهن شخصیت‌ها ببرد. مضامین غالب شامل تنهایی، ترس، خاطره، سرکوب، و جستجوی معنا در جهانی بی‌ثبات‌اند. «ده داستان کوتاه» نه‌تنها از نظر ادبی، بلکه از منظر جامعه‌شناختی نیز قابل تأمل است، چرا که تصویری از دغدغه‌های روشنفکران ایرانی در دهه‌های پرتنش قرن بیستم ارائه می‌دهد.

این کتاب برای مخاطبانی مناسب است که به ادبیات جدی، روان‌کاوانه و ساختارشکن علاقه دارند و می‌خواهند با یکی از چهره‌های تأثیرگذار داستان‌نویسی معاصر ایران آشنا شوند.