جنگل واژگون

رمان «جنگل واژگون» داستانی‌ست روان‌کاوانه و شاعرانه درباره زنی به نام کورین که با خاطرات کودکی‌اش درگیر است.
داستان در فضایی وهم‌آلود و ذهنی روایت می‌شود، جایی که مرز میان واقعیت و خیال محو می‌گردد.
کورین در تلاش است تا از بند گذشته رها شود، اما خاطرات همچون جنگلی واژگون او را در خود می‌بلعند.
رمان به بررسی تأثیرات روانی دوران کودکی بر هویت بزرگسالی می‌پردازد.
نویسنده با نثری شاعرانه، فضای تاریک و درونی شخصیت را به تصویر می‌کشد.
جنگل واژگون نمادی‌ست از ذهن آشفته، خاطرات سرکوب‌شده و ترس‌های پنهان.
داستان بیشتر بر تأملات درونی و تجربه‌های ذهنی تمرکز دارد تا بر رخدادهای بیرونی.
رمان با ساختاری غیرخطی، خواننده را به سفری درون‌نگرانه و پیچیده می‌برد.
شخصیت کورین نمادی‌ست از زن مدرن در جستجوی معنا، رهایی و بازسازی خویشتن.
در پایان، جنگل واژگون به نمادی از پذیرش گذشته و بازگشت به تعادل روانی تبدیل می‌شود.