توضیحات
دولتآبادی در این قصه کوتاه با زبانی موجز و کنشمحور به سراغ موضوعات بنیادی مثل وجدان، همدلی و آزادی اخلاقی میرود. او با توصیف موقعیتهای روزمره و واکنشهای درونی شخصیتها نشان میدهد چگونه ساختارهای اجتماعی و فشارهای جمعی میتوانند دست به سرکوب کرامت فردی بزنند. نمادپردازیهای ساده اما پرمعنا و تصاویر بومی، فضایی میسازند که خواننده را به بازاندیشی درباره تعامل فرد و جامعه وا میدارند. نتیجهٔ نهایی حکایتی است که همدلی و مسئولیت انسانی را بهعنوان راههای خروج از تنهایی و خشونت اجتماعی پیشنهاد میکند.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.