توضیحات
عدی بن زید عبادی، شاعر مسیحی عرب در دوره اواخر ساسانی، از خاندان‌های اشرافی عرب ساکن حیره بود که با دربار ایران ارتباط نزدیک داشت. او در اشعار خود با زبانی ستایش‌آمیز، از شکوه و عظمت پادشاهی ساسانی سخن می‌گوید. توصیف‌هایی که از کاخ‌های مدائن، تخت کسری، و جلال تاج‌پوشی پادشاهان ساسانی می‌آورد، نشان‌دهنده تأثیر عمیق فرهنگ و قدرت ایران بر اعراب آن زمان است.
عدی بن زید با آگاهی از ادب فارسی و زبان دیوانی، نقش واسطه فرهنگی میان ایران و عربستان را ایفا می‌کرد. در شعرهایش، ایران نماد تمدن، شکوه، و حکومت منظم است. از این‌رو، اشعار او برای شناخت نگاه اعراب پیش از اسلام به ایران ساسانی، منبعی ارزشمند به شمار می‌رود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.