آیدا در آینه

نمایش‌نامه آیدا در آینه اثر بهرام بیضایی، اثری شاعرانه، فلسفی و نمادین است که با زبانی استعاری به مفاهیم هویت، زمان، و حقیقت می‌پردازد.

در این اثر، آیدا شخصیتی زنانه است که در آینه‌ای اسطوره‌ای با بازتاب‌های گوناگون خود روبه‌رو می‌شود.

بیضایی با بهره‌گیری از عناصر اسطوره، تاریخ، و روان‌شناسی، پرسش‌هایی بنیادین درباره هستی و خودشناسی مطرح می‌کند.

آینه در این نمایش‌نامه نماد حقیقت، حافظه، و مواجهه با خویشتن است.

زبان اثر شاعرانه، پرتصویر، و چندلایه است که خواننده را به تأمل و تفسیر دعوت می‌کند.

آیدا در آینه نه‌تنها روایتگر یک داستان، بلکه بازتابی از جست‌وجوی انسان برای معناست.

بیضایی با ساختار غیرخطی و دیالوگ‌های فلسفی، مرزهای زمان و واقعیت را درهم می‌شکند.

این نمایش‌نامه به‌ویژه در زمینهٔ هویت زنانه، نقش مهمی در ادبیات نمایشی فارسی دارد.

اثر، هم‌زمان نقدی بر تاریخ‌نگاری مردانه و ستایشی از قدرت زنانه در بازتعریف روایت‌هاست.

آیدا در آینه اثری است که با هر اجرا یا خوانش، لایه‌ای تازه از معنا را آشکار می‌سازد.

اگر خواستی، می‌تونم این خلاصه رو به فارسی دری ترجمه کنم یا برای آموزش ساختارمندترش کنم.