ایران من، سرزمین شعر و شمشیر، دیار خورشید و تاریخ است. سرزمینی که کوه‌هایش افسانه می‌گویند و دشت‌هایش خاطره‌ی تمدن‌اند. از تخت‌جمشید تا اصفهان، از خیام تا حافظ، ایران من همیشه زنده است؛ زخمی اما ایستاده.